Luc Hagedoren, nonkel van Sabine: de man die 172 overstromingen trotseerde

Luc Hagedoren, nonkel van Sabine: de man die 172 overstromingen trotseerde


Zijn huis beschermen tegen het wassende water, dat is waar het leven van Luc Hagedoren (61),  uit Willebroek om draait. Al 172 keer overstroomde zijn straat, maar zijn meubelen bleven droog. 'En als het ooit fout loopt, staat de Ark van Noah gereed', zegt de nonkel van weervrouw Sabine Hagedoren over zijn roeiboot.

'We waren eens Nieuwjaar aan het vieren bij de ouders van Sabine Hagedoren toen het begon te regenen. Het was een gezellig feest, maar ik stond recht en zei dat ik naar huis moest. Goed dat ik dat gedaan heb: het water stond nog net laag genoeg om met de auto tot op de oprit te geraken. Ik reed mijn garage binnen, zette de plank voor mijn oprit en heb de rest van mijn nieuwjaarsdag gekeken hoe de straat overstroomde.'

Afgelopen donderdag was het in Willebroek weer zover. Heel de Boomsesteenweg was onder water gelopen. Heel de Boomsesteenweg? Nee, één man bleef moedig weerstand bieden. Het zou het begin kunnen zijn van een olijk stripverhaal, maar voor Luc Hagedoren (61) is het bittere ernst.
 
Hij woont er al sinds 1996 en heeft het zorgvuldig bijgehouden: zijn straat liep 172 keer onder water. 'De roeiboot die naast mijn oprit omhoog hangt, is gemakkelijk los te maken. De Ark van Noah staat gereed. Ik trek de spanriem los, haal de roeispanen uit mijn garage, zet die van ons in de boot en hup, we zijn weg.'

Muurtje gemetst

Niet dat de familie Hagedoren de roeiboot al nodig heeft gehad. Als zijn woonkamervloer nat wordt, is het omdat zijn vrouw een dweiltje slaat. Want Luc is op het ergste voorbereid en slaagde er al 172 keer in om zijn meubels droog te houden. 'We woonden hier nog maar pas toen mijn tuin en mijn garage onderliepen', vertelt Luc Hagedoren.
 
'Het scheelde enkele centimeters of ons gloednieuw huis stond onder. Toen het water weggetrokken was, heb ik een muurtje gemetst. Mij gaan ze niet hebben, dacht ik. Ter hoogte van de oprit past een plank, die ik elke keer zet als ze regen voorspellen.'

Het weerbericht is voor Luc Hagedoren dan ook een vaste afspraak met de televisie. 'Sabine Hagedoren is familie, ja, ze moet nonkel tegen mij zeggen. Maar het maakt geen verschil: ook als Frank Deboosere regen voorspelt, schiet ik in actie. Altijd alert zijn, dat is de opdracht.'

Elke keer dat nonkel Hagedoren het water tot tegen de opritplank ziet komen en zijn dure pompen zijn kelder leeg houden, haalt hij zijn papieren en zijn fotoalbum boven. Een lange lijst is het intussen: 172 keer sinds 1996, dat is gemiddeld één keer per maand.
 
'In 2011 hebben we het eens drie maanden achter elkaar droog gehouden, maar dat was een uitzonderlijk jaar. En zie, in 2012 hebben we het al zitten.'

Zoutstrooier

Al sinds de eerste keer voert Luc Hagedoren een verbeten strijd om de overstromingsproblemen opgelost te krijgen. Tegen de gemeente: 'Dat de burgemeester zegt dat we ermee moeten leren leven, dat is om van achterover te vallen'.
 
Tegen Aquafin: 'Hoeveel miljoenen gemeenschapsgeld zijn er al niet gestoken in nutteloze projecten'. Tegen de verzekeraars: 'Het zou verdorie beter zijn als ik het elke keer onder liet lopen, in plaats van duizenden euro's te investeren in pompen'.

De provincie is zijn laatste strohalm. 'Een heel dossier heb ik samengesteld: mijn eigen lijst, krantenartikels, officiële brieven... Ik had een afspraak, afgelopen donderdag, om het eindelijk eens allemaal te kunnen uitleggen.
 
Maar ik heb ze moeten bellen om te zeggen dat ik er niet geraakte: het water stond tot tegen de plank, dus ik kon mijn oprit niet af. Stuur maar iemand met een 4x4, zei ik, en kom zelf eens kijken. En dat hebben ze gedaan.'

Hagedoren is nu gepensioneerd, maar werkte voordien 41 jaar lang als zoutstrooier voor het Agentschap Wegen en Verkeer. Op spekgladde wegen rukte hij uit met zijn vrachtwagen om het voor u en mij veilig te houden. 'Over sneeuw en ijs kan je mij niks meer leren', zegt hij. En over water evenmin. Vijf paar laarzen heeft hij, een daarvan staat altijd klaar.

'Mijn buren, die zijn niet zo zot als ik. Die durven al eens op vakantie te gaan, ik ga zelfs niet met mijn vrouw naar zee. Ik weet hoe ik bij de buren binnen kan en waar hun plank staat, zodat ik ook hun huis kan beschermen.
 
Verhuizen? Manneke toch, zoude gij het willen kopen? Het is een mooi huis, alles is proper in orde, maar hoe zou je reageren als ik je de lijst met overstromingen liet zien? Ofwel loop je weg, ofwel denk je dat je een koopje kan doen. Voor die prijs wil ik wel altijd thuisblijven zoals die meneer, denk je dan. Maar van wie krijg ik mijn verloren centen terug?'

Twee zekerheden zijn er. Eén: Luc Hagedoren blijft waar hij is. En twee: hij blijft vechten tot zijn straat niet meer onder water loopt. 'Schrijf maar op, zodat ze het allemaal weten: ik geef het niet op.'